با یاد خدا

قرآنم عشق روزها و شب های زندگانیم را میگشایم,
میخوانم,
که اگر "تو" در لا به لای خوبی هایم باشی...
بر دشت زندگانیم باران بهاری, شر شر میبارد و می بارد.
حتی اگر بارن شر شر هم نبارد
نم نم می بارد و می بارد و همه جا را می تراود.

اما ....اما....اما.....
اگر
"تو" در هیاهوی این مهربانی نباشی
                                                تمام باغ من آتش میگیرد...
                                                                                     باورم نمیشود.

اخلاص داشتن یا ریا نداشتن مسأله اینست.

خدایا !
باغ ِ زمینی که ندادیمان ....
                                       دستم گیر ..... تا باغ آسمانیمان در آتش "ریا" نسوزد.


پی نوشت: آیات 265 تا 267 سوره مبارکه بقره = و مثل کسانی که اموال خویش را برای طلب رضای خدا از روی یقین و، اعتقادانفاق می کنند ، مثل بوستانی است بر تپه ای ، که بارانی تند ، بر آن بارد و دو چندان میوه دهد ، و اگر نه بارانی تند که نرم بارانی بر آن بارد خدا به کارهای شما بیناست...آیا از میان شما کسی هست که دوست داشته باشد که او را بوستانی از، خرماو انگور بوده باشد ، و جویها در پای درختانش جاری باشد ، و هر گونه میوه ای دهد ، و خود پیر شده و فرزندانی ناتوان داشته باشد ، به ناگاه گردبادی آتشناک در آن بوستان افتد و بسوزد؟ خدا آیات خود را برای شما اینچنین بیان می کند ، باشد که بیندیشید.